“De uitvaartondernemer stelde voor dat we er iemand bij konden vragen, een ritueelbegeleider. Ik had er nog nooit van gehoord.”

Zo vertellen de ouders van Suzan, die afscheid moesten nemen van hun jonge dochter. Net als hen zijn veel nabestaanden zoekende. Hoe druk je uit hoe bijzonder je dierbare was, hoeveel diegene voor je heeft betekend? Hoe geef je dat vorm in de uitvaartdienst? Daar kan de ritueelbegeleider de familie bij ondersteunen.

Hoewel de behoefte aan zingeving en persoonlijk afscheid nemen groeit, is het vak ritueelbegeleider nog relatief onbekend. Ook het woord zelf roept weleens vreemde associaties op. Maar ik kan je verzekeren: het vak is allesbehalve zweverig.

Het draait juist om een raak afscheid, dat de kern van je dierbare laat doorklinken. In nauw overleg met de familie kijken we wat het beste past bij de overledene. Vaak zijn dat treffende woorden en muziek. Ook stilte, een veelzeggend beeld of betekenisvolle handeling helpen om goed afscheid te kunnen nemen. Om niet alleen terug te kijken naar het verleden, maar ook stil te staan bij het heden. Om samen die kern van degene die je moet missen, mee te nemen in de toekomst. Zo creëer je samen een troostrijk, warm en persoonlijk afscheid.

Ook mij raakt het elke keer weer om daar van zo dichtbij bij te mogen zijn. Om families tot steun te kunnen zijn, woorden te geven aan waar eigenlijk geen woorden voor zijn. Beelden in te zetten waarin iedereen de overledene herkent. Rituelen te ontwerpen die iedereen erbij betrekken. Een beetje troost kunnen bieden als mensen kwetsbaar zijn. Dat maakt mij dankbaar én blij met mijn vak.

Vol trots deel ik dan ook deze voorlichtingsfilm over ritueelbegeleiding bij afscheid. Een initiatief van de Landelijke Beroepsvereniging van Ritueelbegeleiders (waar ik bij aangesloten ben), die zich inzet voor kwaliteitszorg, belangenbehartiging en voorlichting over het vak. Ik hoop van harte dat straks op de vraag “Ritueelbegeleider?” velen een helder klinkend antwoord hebben.