Midden in de nacht schrok ze wakker. Het licht van de volle maan verspreidde een zachte gloed over het bed. Er was iets, een gevoel van binnen, dat haar naar het raam deed lopen. Blote voeten, een huivering, de blik omhoog. Vol verwondering keek ze naar de sterrenhemel. Talloze lichtpuntjes glinsterden in het donker.
Er was één ster die haar aandacht trok. Een sprankelende ster, die feller en sterker schitterde… Ze bleef ernaar kijken, en, ineens, leek er wat te veranderen. De ster lichtte op, meer en meer, feller en feller. Het lichtpuntje werd steeds groter, kwam dichter en dichterbij. Schitterende stralen verwarmden de vrouw van top tot teen. Als vanzelf klonk een stem in haar:
“Het voelt zo donker,
omdat het eens zo licht was.
Je wilt zo graag aanraken,
wat je zo diep raakte.
Wat je zoekt in het duister,
is zo vindbaar dichtbij.
Want wie je mist
gaat nooit verloren.
Kijk naar de sterren, en weet,
dat wij steeds bij jou zijn.
Niet tastbaar, soms niet zichtbaar,
maar altijd verbonden
in liefde.”
De ster steeg op naar boven, al flonkerend hemelshoog. Glinsterende tranen trokken stille sporen over haar wangen. Op dat moment, voelde ze, diep in haar hart, iets schitteren en stralen.
Ter gelegenheid van Wereldlichtjesdag Castricum 11-12-’11
Papa’s & mama’s, opa’s & oma’s, zusjes, broertjes en andere dierbaren van de sterrenkinderen:
dank jullie wel voor jullie saamhorigheid, steun & troost met en voor elkaar.
Speciale dank aan Uitvaartverzorging IJmond, zangeres Simone Awhina en De Steekvaas voor hun bijdrage aan Wereldlichtjesdag Castricum.
